Angel Beats!

Na samym początku tego posta, chciałabym przeprosić za opóźnioną notkę, ale jakoś nie miałam czasu i motywacji. Teraz obiecuję wrócić do normalnego trybu działania ;)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Powiem tyle: mnie książki, filmy, anime, mangi nie wzruszają. Umierają postacie, mnie to nie rusza. Chyba, że na filmie ginie zwierzę, to wtedy pogrążam się normalnie w rozpaczy (taka pokręcona logika, której moi przyjaciele nie rozumieją - przyznam, ja też nie). Jednak na tej produkcji... Popłakałam się. Było to pierwsze anime w życiu, na którym uroniłam łzy. I żeby tego było mało, tę trzynastodcinkową serię, obejrzałam w jeden dzień, podczas choroby.

Wyobraźcie sobie taką sytuację: budzicie się w obcym miejscu, nie wiedząc skąd się tu wzięliście. Przed wami stoi uczennica, która mierzy do kogoś z karabinu i oświadcza Ci, że nie żyjesz i trafiłeś do pośmiertnego świata. Teraz Twoim zadaniem jest pokonanie niewinnej dziewczyny, która uznana jest tutaj za Anioła i trzyma wszystko w ryzach. Nie wierzycie w to, prawda? No w końcu, kto normalny uznałby coś takiego za prawdziwe?! Yuzuru Otonashi też tak pomyślał i zdecydowanie szybko tego pożałował, gdyż skończyło się to jego śmiercią... Znowu. A potem po raz kolejny i kolejny. Spoilerem nie jest, jeżeli powiem, że główny bohater ginie co najmniej kilkakrotnie już w pierwszym odcinku, a następnie znowu "ożywa".

W końcu jednak postanawia pójść po rozum do głowy i wysłuchuje, co takiego ma do powiedzenia Yurippe, która okazuje się dowódcą organizacji SSS, która przeciwstawia się Bogu oraz jego wysłannikowi Aniołowi - Kanade. Posługują się bronią, produkowaną przez Gildię i stają do walki. Rolę dywersji pełni tutaj kapela muzyczna Girls Dead Monster, która porywa jednocześnie NPC. Postacie, które tylko wyglądają jak ludzie i jak oni się zachowują.Ogólnie uczniowie muszą chodzić na lekcje, pisać sprawdziany, nauczyciele mogą się na nich denerwować i pilnują porządku w szkole. 

Otonashi poznaje kolejne osoby i postanawia przyłączyć się do ruchu oporu z czego wynikają niemałe kłopoty i problemy. A zarazem śmieszne sytuacje. Oczywiście nie brakuje tutaj momentów, które mogą wzruszyć czy zdenerwować. I na pewno nie jest to seria, którą można obejrzeć w całkowicie bezmyślny sposób. Można powiedzieć, że wśród dziwnych elementów, gdy wszyscy po sobie krzyczą i można się nieźle pośmiać, są też takie, które sprawiają, że ma to pewne przesłanie o którym mówić nie będę. Każdy powinien je w końcu odkryć sam. Bez tego nie byłoby zabawy, prawda? 

Sama fabuła bardzo przypadła mi do gustu. Kolejny ciekawy sposób na przedstawienie śmierci i tego, co się po niej dzieje. Przygody naszych bohaterów nie są też bardzo sztywne, jest sporo retrospekcji, to fakt, ale są one konieczne do tego, aby poznać kolejne osoby. Co więcej wielokrotnie można było się pośmiać.

Jeżeli chodzi o same postacie, to mają one na pewno bolesną historię. Bo w końcu gdyby nie ona, to nie znaleźliby się w tym miejscu i nie stanęli do walki! Są bardzo dobrze wykreowani, żadna historia nie powtarza się dwa razy, a do każdej osoby można się przywiązać bardzo szybko i zacząć odczuwać respekt czy współczucie.

Co się tyczy kreski, moim zdaniem jest w porządku. Jest całkiem niezła, chociaż momentami widziałam drobne niedociągnięcia, jednak nie zmienia to faktu, że jestem w niej zakochana.

Jeżeli chodzi o muzykę to... Bardzo podobają mi się wszystkie utwory śpiewane przez Girls Dead Monster. A szczególnie My Song oraz Alchemy, które poznacie już w jednym z pierwszych odcinków, więc nie trzeba na nie wiele czekać. Opening i ending też są niczego sobie, jednak dla mnie jakoś nie było to coś niesamowitego. Na muzykę pojawiającą się w tle szczególnej uwagi nie zwróciłam, nie była więc jakaś szczególnie nadzwyczajna czy porywająca. 

Ulubiona postać - Masami Iwasawa

Kreska - 9/10

Fabuła - 10/10

Muzyka  - 9/10

Postacie - 10/10

Ocena ogólna - 9.5

Podsumowując to wszystko, muszę powiedzieć, że anime jest na pewno warte obejrzenia. Jeżeli jest się chorym, to seria jest faktycznie na jedno posiedzenie. Co więcej, po obejrzeniu tych trzynastu odcinków na moment musiałam się zastanowić nad wszystkim. Tak po prostu sobie posiedzieć i pomyśleć, co o tym wszystkim sądzę. O tym, co było pokazane w tym anime, jak to przełożyć na nasze życie.

Krótko mówiąc - gorąco polecam.